- czoło
- 1. Chmurzyć czoło «zasępiać się, smutnieć»: Gdyby człowiek mógł zapanować nad własnym ciałem, nad chorobą, nad śmiercią... – rozmarza się, po czym natychmiast chmurzy czoło. – Nie znoszę tego Butkiewicza. M. Saramonowicz, Lustra.2. Rozchmurzyć, rozjaśnić czoło «odzyskać dobry humor, dobry nastrój»: (...) na byle skinienie swe czoło rozchmurza (...). B. Leśmian, Poezje.3. Stawić czoło (czoła) komuś, czemuś «oprzeć się, przeciwstawić się komuś, czemuś, podjąć walkę z kimś, z czymś»: (...) nie jesteśmy przygotowani do (...) prezentowania swoich racji, stawiania czoła problemom i rozwiązywania konfliktów. Polityka 33/2000.4. Z chmurą na czole «posępnie, ponuro, ze zmarszczonym czołem»: (...) od kilku dni chodzi jakiś nieswój, z chmurą na czole (...). Roz tel 1996.5. Z pogodnym czołem «w dobrym nastroju, pogodnie»: Generał stał z podniesioną wysoko głową, z pogodnym czołem zwycięzcy (...). K. Pruszyński, Droga.Chylić czoło, czoła przed kimś, przed czymś zob. głowa 8.Ktoś ma coś wypisane, napisane na czole zob. mieć 1.Mieć czoło coś zrobić zob. zrobić 3.Nieść, nosić czoło dumnie, prosto, wysoko itp. zob. nieść 4.Pracować, zarabiać itp. w pocie czoła zob. pot 5.Puknąć się, popukać się, stuknąć się, postukać się (palcem), uderzyć się, palnąć się w czoło zob. głowa 52.Puknij się, stuknij się w czoło zob. puknąć się.Wstyd pali komuś czoło zob. wstyd 2.Wybić się na czoło zob. wybić się 1.Wysunąć się na czoło zob. wysunąć się.Z podniesionym czołem zob. podnieść 4.Zrobić (sobie) kółko na czole zob. zrobić 12.
Słownik frazeologiczny . 2013.